Nieuwsbrief

← Overzicht Nieuwsbrieven | ← Overzicht Nieuwsbrief artikelen

Boekentips: (H)erkenning van Hoogsensitiviteit

Vraag je je af of je hoogsensitief bent? Wil je beter begrijpen waarom je partner, je kind, je vriend, je collega ‘zo’ gevoelig reageert? Heb je als professional te maken met mensen die hoogsensitief zijn of zich hoogsensitief gedragen? Dan zijn de boeken van Elaine Aron een echte aanrader. Elaine Aron is psychologe en doet al bijna 30 jaar onderzoek naar hoogsensitiviteit, liefdesrelaties en hoogbegaafdheid. Ruim 10 jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met de oorspronkelijke Canadese versie van het boek H. Inmiddels zijn verschillende titels van haar hand in verschillende talen vertaald, waaronder in het Nederlands. In ieder boek krijg je de gelegenheid om aan de hand van een korte test te ontdekken hoe hoogsensitief je bent. Inmiddels kun je ook op verschillende websites dit soort testen afleggen. Je vindt hier een klein overzicht van een aantal boeken en website. Ook neem ik je in een vogelvlucht mee naar mijn kennismaking met mijzelf als HSP (Highly Sensitive Person).

Websites:

• De officiële website van Elaine Aron: www.hsperson.com
• Via de website van Elaine Aron, kom je ook bij de Nederlandse website over hoogsensitivitei: www.hooggevoelig.nl

Bekende boeken over hoogsensitiviteit, geschreven door Elaine Aron:

• Hoog Sensitieve Personen. Hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt?
• Het hoogsensitieve kind. Help je kinderen op te groeien in een wereld die hen overweldigt.

Zoek je een boek dat door kinderen zelf gelezen kan worden? Dan is het volgende boek van An Michels en Luc Descamps ook een aanrader: De hoogsensitiviteit Survivalgids.

Hoogsentiviteit

De allereerste kennismaking met het begrip hoogsensitiviteit heb ik te danken aan een collega-trainer. In de winter van 1998 maakte ik samen met Ron, mijn toenmalige leidinggevende kennis met haar. Zij vertelde een verhaal waar ik het koud van kreeg. Mijn buik kromp samen en het was alsof mijn keel werd dichtgeknepen. Zijzelf had jaren van therapie achter de rug en vertelde haar verhaal vrij neutraal, zonder oordelen en alleen haar vochtig uitziende ogen, toonde een lichte emotie. Hoe meer details ze vertelde, hoe meer beroerd ik mij voelde. Wat ik voelde, was mij niet geheel onbekend, maar wel de hevigheid daarvan en de situatie: ik bevond mij in een zakelijke context. ‘Normaal’ had ik dit soort gevoelens in privésituaties, bij gesprekken met vrienden, familie, en andere dierbaren. Ik was totaal niet voorbereid en werd compleet overrompeld door mijn eigen gevoelens. Het enige wat erop zat was mij te verontschuldigen en mijn toevlucht te zoeken tot het kleinste kamertje bij ons op kantoor.

“Jij bent een HSP!”

Toen ik terugkwam vroegen Ron en mijn toekomstige collega hoe het met mij ging en ik vertelde eerlijk dat het verhaal van mijn collega mij zo geraakt had, dat ik er onwel van werd. Ik verontschuldigde mij tegenover hen en ik voelde me zo ‘stom’ tegenover Ron en mijn collega. Zij was het slachtoffer, niet ik! Wat daarna gebeurde was bijzonder.

Voor het eerst in mijn leven ervoer ik een diepgaand begrip en erkenning voor wat ik voelde. De collega vond mijn gedrag helemaal niet vreemd en zij verontschuldigde zich tegenover mij. Ze vroeg mij of ik zoiets al eerder had meegemaakt en met een zure glimlach op mijn gezicht vertelde ik hoe ik van kinds af aan al worstel met dit soort gevoelens. Ik herinnerde mij vrienden van mijn ouders die ik liever niet opzocht omdat ik altijd ziek werd als we daar op bezoek waren. Ik herinnerde mij bezoeken aan dierbaren in het ziekenhuis waarbij ik (bijna) flauw viel. Ik herinnerde mij een klasgenoot die ik echt heel aardig vond maar die een geur met zich meedroeg die ik echt niet kon verdragen. Ik herinnerde mij muziek die mijn ouders afspeelden toen ik drie, vier jaar oud was en waarvan ik de inhoud zo jong als ik was begreep, ook al kende ik de taal niet. Het duizelde in mijn hoofd van alle filmpjes die voorbij kwamen. Ondertussen luisterden beide gesprekspartners aandachtig. En mijn toen toekomstige collega sprak de woorden uit: “Jij bent een HSP.” Waarna ze vervolgens enthousiast vertelde over het boek van Alain Aaron dat ze van een Amerikaanse vriend had gekregen. “Ik stuur het je toe, ik weet zeker dat je er iets aan hebt.”

Hoogsensitiviteit als kwaliteit

Bij het lezen van het boek kon ik alleen maar huilen. Van blijdschap, van herkenning, van erkenning, van het verdriet wat ik gevoeld had en van vergeving van mijzelf: “Ik ben dus niet vreemd en ik kan er iets aan doen.” Dat was de kernboodschap die ik uit het boek haalde. Twee jaar later startte ik de opleiding bij M&I en leerde ik beter om te gaan met mijn eigen energiebalans door me onder andere meer bewust te worden van mijn energetische grenzen, mijn gronding en mijn verbinding met mijn hoger bewustzijn. Ik leerde mijn hoogsensitiviteit beter kennen en tot slot erkennen als een kwaliteit. Sindsdien word ik minder vaak ‘overvallen’ door dit soort gevoelens, kan ik ‘gewoon’ een ziekenhuis inlopen en zorg ik beter voor mijzelf en daarmee ook beter voor iedereen en alles wat mij lief is. Inmiddels komt de kracht van hoogsensitiviteit in mijn leven steeds meer tot zijn recht, juist ook in verbinding met anderen. Daar ben ik dankbaar voor. 

Natascha Janssen